کد مطلب:188686 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:257
تصریح امام سجاد به امامت باقرالعلوم
یكی از پایه های تعیین امام، وصایت است.
امامت با مفهومی كه در فرهنگ شیعه دارد، نمی تواند به انتخاب مردم باشد؛ زیرا امام در بینش امامیه باید دارای عصمت و علم لدنی (دانش خدادادی و بدون تعلم از معلمان معمولی بشر) باشد، و موضوع عصمت، چیزی نیست كه جز از
[ صفحه 35]
طریق خدا تأیید شود.
بر این اساس، هر امام می بایست به وسیله ی امام معصوم پیش از خود تعیین شود و معصومین (ع) در این زمینه به نظر شخصی خود عمل نمی كنند، بلكه راهی را می روند كه خداوند برای آنان مشخص كرده است. [1] .
امام سجاد، علی بن الحسین (ع) به مناسبت های مختلف و در موارد گوناگون به امامت فرزندش محمد بن علی تصریح می فرمود:
امام علی بن الحسین (ع) در بستر بیماری و در آستانه ی وفات بود. فرزندانش محمد، حسن، عبدالله، عمر، زید و حسین را به گرد خویش فرا خواند و فرزندش محمد را وصی خود قرار داد و وی را باقر خواند و امور برادران را بر عهده ی او نهاد. [2] .
امام سجاد (ع) در آخرین روزهای حیات خویش فرزندش محمد را فراخواند و صندوقی را در اختیار او قرار داد. پس از وفات امام سجاد (ع) فرزندان آن حضرت از محمد خواستند تا آن صندوق را بیاورد و به عنوان ارث پدر تقسیم كند. امام باقرالعلوم (ع) به آنان گفت: آن صندوق حاوی مال و ثروت نیست، بلكه ودایع امامت در آن نهفته است [3] .
امامت با مفهومی كه در فرهنگ شیعه دارد، نمی تواند به انتخاب مردم باشد؛ زیرا امام در بینش امامیه باید دارای عصمت و علم لدنی (دانش خدادادی و بدون تعلم از معلمان معمولی بشر) باشد، و موضوع عصمت، چیزی نیست كه جز از
[ صفحه 35]
طریق خدا تأیید شود.
بر این اساس، هر امام می بایست به وسیله ی امام معصوم پیش از خود تعیین شود و معصومین (ع) در این زمینه به نظر شخصی خود عمل نمی كنند، بلكه راهی را می روند كه خداوند برای آنان مشخص كرده است. [1] .
امام سجاد، علی بن الحسین (ع) به مناسبت های مختلف و در موارد گوناگون به امامت فرزندش محمد بن علی تصریح می فرمود:
امام علی بن الحسین (ع) در بستر بیماری و در آستانه ی وفات بود. فرزندانش محمد، حسن، عبدالله، عمر، زید و حسین را به گرد خویش فرا خواند و فرزندش محمد را وصی خود قرار داد و وی را باقر خواند و امور برادران را بر عهده ی او نهاد. [2] .
امام سجاد (ع) در آخرین روزهای حیات خویش فرزندش محمد را فراخواند و صندوقی را در اختیار او قرار داد. پس از وفات امام سجاد (ع) فرزندان آن حضرت از محمد خواستند تا آن صندوق را بیاورد و به عنوان ارث پدر تقسیم كند. امام باقرالعلوم (ع) به آنان گفت: آن صندوق حاوی مال و ثروت نیست، بلكه ودایع امامت در آن نهفته است [3] .
[1] «قلت يا ابن رسول الله هلا اوصيت اكبر اولادك؟ فقال: يا أبا عبدالله ليست الامامة بالصغر و الكبر، هكذا عهد الينا رسول الله (ص) و هكذا وجدنا مكتوبا في اللوح والصحيفة... كفاية الاثر 243.
[2] الكافي 1 / 305؛ اثبات الوصية 152-142؛ كمال الدين 319-318؛ كفاية الاثر 319-239 و 242؛ اعلام الوري 260؛ اثبات الهداة 5 / 264.
[3] اصول كافي 2 / 79-78؛ مناقب 4 / 211؛ بحار 46 / 229.